Ludwik Andegaweński (węgierski, Wielki)
(węg. Anjou Lajos)
Był człowiekiem należytego wzrostu, o wyniosłych oczach, kędzierzawych włosach i brodzie, o jasnem obliczu, dużych wargach i o ramionach nieco zgarbionych.
Kronika Jana z Küküllö
| rodzice ⇒ drzewo genealogiczne |
|---|
| Karol I Robert Anjou, król węgierski | Elżbieta, córka Władysława I Łokietka |
| życie |
|---|
| 5 III 1326 (Wyszehrad) - 11 IX 1382 (Nagyszombat) |
| małżeństwa |
|---|
- ⚭ ok.1345 - 1349: Małgorzata, córka Karola IV Luksemburskiego, cesarza rzymskiego
- ⚭ 1353 - 1382: Elżbieta, córka Stefana II Kotromanića, bana Bośni, wnuczka Kazimierza III gniewkowskiego
|
| potomstwo ⇒ drzewo genealogiczne |
|---|
- Maria (1365 - 1366)
- istnienie niepewne; o narodzinach pierworodnej córki Ludwika w roku 1365 wspomina wyłącznie Jan Długosz - brak pewności, czy data i informacja o pierworództwie podana przez kronikarza to błąd, czy rzeczywiście dotyczy innej postaci, niż córka Maria urodzona w roku 1371
Katarzyna (VII 1370 - 1378)
Maria (1371 - 17 V 1395)
Jadwiga (15/18 II 1374 - 17 VII 1399)
|
| terytorium | poprzednik (pokrewieństwo) | okres panowania | następca (pokrewieństwo) |
|---|
| Węgry | Karol I Robert (ojciec) | 1342 - 1382 (♔ 1342) | Maria Andegaweńska (córka) |
|
| Polska | Kazimierz III Wielki (wuj) | 1370 - 1382 (♔ 1370) | Jadwiga Andegaweńska (córka) |
1342
-(16 VII) Śmierć Karola I Roberta.
- (21 VII) Koronacja Ludwika na króla węgierskiego.
ok. 1345
-Małżeństwo z Małgorzatą, córką Karola IV Luksemburskiego, cesarza rzymskiego.
1345
-(1 I) Antyluksemburskie przymierze z
Kazimierzem Wielkim,
Bolkiem Małym oraz Wittelsbachami.
1349
-(7 IX) Śmierć Małgorzaty.
1350
-(4 IV) Porozumienie polsko-węgierskie w sprawie Rusi.
1351
📖
Alić naostatek Kazimierz król Polski, wsparty posiłkami Ludwika króla węgierskiego, ruszył z wielką wyprawą przeciw Litwinom, a pobiwszy ich wojska, opanował zamek i ziemię włodzimierską, a nadto księcia litewskiego Kiejstuta w stoczonej z nim z osobna bitwie pojmał jeńcem. Ten z wszystkimi bracmi swoimi, książętami litewskimi, i krajami które mu podlegały, obiecawszy przyjąć chrzest i wiarę chrześciańską, do czego przysięgą się zobowiązał, łaskawego i uczciwego doznał od obu królów obejścia, ale potem, złamawszy przysięgę, nocną poru umknął do Litwy. - Kronika Jana Długosza-(lato) Zbrojna wyprawa polsko-węgierska przeciwko Litwie.
- (15 VII) Litwini kapitulują przed Ludwikiem.
- Pojmanie Kiejstuta Giedyminowicza.
- Kiejstut ucieka z obozu Ludwika.
1352
-(III) Kolejna wyprawa polsko-węgierska przeciw Litwie.
- (28-31 III) Nieudane oblężenie Bełzu.
-(IX) Zawarcie układu rozejmowego z Litwinami.
1353
-(20 VI) Małżeństwo z
Elżbietą, córką Stefana II Kotromanića, bana Bośni, wnuczką
Kazimierza III gniewkowskiego.
- (31 VIII) Papież Innocenty VI udziela dyspensy na ślub z Elżbietą (spokrewnioną z Ludwikiem w czwartym stopniu).
1355
-Polsko-węgiersko-czeska wyprawa na Ruś.
-(24 I) Zjazd w Budzie z
Kazimierzem Wielkim.
1364
-(8 V) Zawarcie (w Krakowie) układu sukcesyjnego z
Kazimierzem Wielkim, zamykającego prawo żeńskiego potomstwa Kazimierza do dziedziczenia tronu polskiego.
- Pierwszeństwo do tronu polskiego otrzymuje męskie potomstwo Kazimierza urodzone z żony z książęcego rodu, natomiast w przypadku braku takiego potomstwa, tron przypadnie Ludwikowi.
-(IX) Udział w zjeździe monarchów w Krakowie.
1367
-(24 IV/1 V) Mianowanie
Władysława Opolczyka palatynem Węgier.
1368
-(25 II) Przywilej dla kupców polskich.
- Ludwik zezwala Polakom na wolny handel na Węgrzech (z zastrzeżeniem trzydniowego składu w Koszycach) i zobowiązuje się nie nakładać na polskie towary nowych opłat i ceł.
-Zjazd z
Kazimierzem Wielkim w Kaliszu.
1369
-Antyczeski układ sojuszniczy polsko-węgierski w Budzie.
1370
📖
Ziemowit książę mazowiecki, dowiedziawszy się o śmierci Kazimierza króla polskiego [...] ubiegł natychmiast zamki Płock, Rawę, Wyszogród, Gostynin i Sochaczew, i takowe pod swą zwierzchność zagarnął, tym łatwiej, że ich starostowie i dzierżawcy, jużto spowodowani nakazem króla Kazimierza, wydanym przezeń za życia, już datkami i obietnicami Ziemowita księcia mazowieckiego ujęci, sami dobrowolnie nachylili się pod jego władzę. - Kronika Jana Długosza-(5 XI) Śmierć
Kazimierza Wielkiego.
- Wygaśnięcie związków lennych Mazowsza z Królestwem Polskim.
- (7 XI) Władysław Opolczyk ułatwia objęcie tronu polskiego Ludwikowi.
📖
Ostatecznie jednak, gdy król Ludwik miał się na króla polskiego koronować, chciał on, aby wspomniany Kazimierz młodszy zadowolił się księstwami dobrzyńskim, bydgoskim, Wielatowem i Wałczem, obiecując za to czymś innym go opatrzyć. Kazimierz, widząc że inaczej uczynić nie może, zgodził się, i podczas koronacji króla pana przyjął księstwo dobrzyńskie ze wspomnianymi zamkami jako lenno od króla pana i od Korony Królestwa Polskiego. - Kronika Janka z Czarnkowa
---
Uważał bowiem król Ludwik, że nie można było bez niebezpieczeństwa odstępować Kazimierzowi księciu szczecińskiemu wszystkich księstw przez króla Kazimierza zapisanych, aby przyszedłszy do ich posiadania nie pokusił się potem, przy pomocy Karola cesarza rzymskiego i króla czeskiego, który miał za sobą Elżbietę, siostrę rodzoną Kazimierza księcia szczecińskiego, o królewskie berło w Polsce, jemu słuszniejszem prawem niż Ludwikowi królowi węgierskiemu w spadku należące. - Kronika Jana Długosza-Ludwik unieważnia testament
Kazimierza Wielkiego.
📖
W pierwszą zatem niedzielę po dniu Św. Marcina, która była dniem 10 miesiąca listopada, król Ludwik był przez najczcigodniejszych ojców - arcybiskupa Jarosława, biskupów Floriana krakowskiego i Piotra lubuskiego, w katedrze krakowskiej na króla polskiego z przyzwoitą uroczystością koronowany, w obecności szczupłej garstki szlachty i tylko dwóch książąt, mianowicie Władysława opolskiego oraz Kazimierza szczecińskiego i dobrzyńskiego, którzy obydwaj pewne księstwa czyli władztwa na koronacji jako lenno od niego otrzymali, mianowicie: Władysław miasta i zamki bardzo warowne wieluński, bolesławiecki, brzeźnicki, Krzepice, Olsztyn, Bobolice, dane mu w owym czasie przez króla Ludwika z ich okręgami, a które przez błogosławionej pamięci króla Kazimierza wielkim kosztem były zbudowane. Kazimierz zaś otrzymał księstwo dobrzyńskie z zamkami Bydgoszcz, Wielatów i Wałcz. - Kronika Janka z Czarnkowa-(17 XI) Koronacja Ludwika Andegaweńskiego w katedrze wawelskiej.
- Początek personalnej unii polsko-węgierskiej.
- Nadanie Kazimierzowi słupskiemu w lenno ziemi dobrzyńskiej, Kruszwicy, Bydgoszczy, Wałcza i Złotowa.
- Przekazanie Władysławowi w lenno okręgu wieluńskiego, bolesławieckiego i brzeźnickiego oraz zamków w Krzepicach, Olsztynie i Bobolicach.
-Zajęcie Santoka i Drezdenka przez Brandenburgię.
📖
Kiejstut, książę litewski na Trokach, [...] gdy się dowiedział, że Kazimierz król Polski umarł, razem z Lubartem, księciem łuckim, obległ zamek włodzimierski, który król Kazimierz, pozostawiwszy stary zamek drewniany w poprzednim stanie, na innej górze zamkowej, [...] na dwa lata niespełna przed swoim zgonem zaczął wznosić z bardzo mocnego muru, lecz zaskoczony śmiercią, pozostawił niewykończonym. [...] niejaki Pietrasz Turski łęczycanin, przełożony zamku, powodowany strachem, choć nie doznał żadnej porażki, ani nie był przyciśnięty jakimkolwiek niedostatkiem, ów zamek włodzimierski wspomnianym książętom haniebnie oddał. Książęta zaś litewscy, zadowalając się starym zamkiem, chociaż drewnianym, zamek murowany, nowo wzniesiony, skopawszy mury, zrównali z ziemią, kamienia na kamieniu nie pozostawiając. - Kronika Janka z Czarnkowa-Zagarnięcie ziemi włodzimierskiej przez Litwę.
📖
[...] król Ludwik, wróciwszy z Wielkopolski i w Krakowie nieco zabawiwszy, matce swojej królowej Elżbiecie poruczył rządy królestwa, którego jeszcze był nie ustalił i nie urządził; a nie myśląc bynajmniej o odzyskaniu oderwanych od niego zamków santockiego i włodzimierskiego, tą samą drugą którą przybył, ruszył spiesznie do Węgier, zabrawszy ze sobą z Krakowa koronę królestwa, jabłko, miecz i inne oznaki królewskie, ażeby Polacy w jego nieobecności innego króla nie obrali, czego się bardzo obawiał, gdy zwłaszcza byli inni książęta, którym się królestwo słuszniejszem prawem należało. - Kronika Jana Długosza-(8 XII/) Ludwik wyjeżdża na Węgry, wywozi insygnia koronacyjne i przekazuje władzę namiestniczą w Polsce matce Elżbiecie.
1372
-(14 III) Zjazd
Władysława Opolczyka z Karolem IV Luksemburskim we Wrocławiu.
- Zawarcie pokoju z Czechami.
- Potwierdzenie czeskiego panowania nad Śląskiem.
-(18 VII) Kraków otrzymuje (od Elżbiety Łokietkówny) bezwzględne prawo składu.
-(IX) Pozbawienie
Władysława Opolczyka palatynatu.
1373
-Hołd lenny
Janusza mazowieckiego.
📖
[Władysław] przybył do Włodzisławia [Inowrocławia], gdzie samoczwart, bez żadnej przeszkody wszedł do zamku i zwoławszy mieszczan, przyjął od nich hołd wierności. Następnie, pozostawiwszy w zamku straż, spiesznie udał się do Gniewkowa. Opanowawszy również i ten zamek, poszedł dalej do pewnej wsi, należącej do Romlika, i tego Romlika, przełożonego zamku Złotorii, wziął do niewoli, żądając, aby mu zamek Złotorię wydał. Kiedy zaś do Złotorii podszedł, mieszkańcy zamku, widząc księcia i zważywszy, że w razie oporu gotów jest ściąć ich przełożonego, niezwłocznie mu zamek oddali. Tym sposobem książę Władysław jednego dnia bez użycia broni zdobył Włodzisław [Inowrocław], Gniewków i Złotorię. Na drugi dzień rano, w sobotę, zgromadziwszy pewną część włodzisławian i gniewkowian, podstąpił spiesznie pod niedostępny zamek Szarlej. Mieszkańcy jego tego dnia jako tako jeszcze się bronili, lecz nazajutrz rano, w dzień niedzielny, wydali mu zamek. - Kronika Janka z Czarnkowa-(IX) Tymczasowa utrata Inowrocławia, Gniewkowa, Złotorii nad Drwęcą oraz grodu Szarlej na rzecz
Władysława Białego.
📖
Kiedy się o tym wszystkim dowiedział Sędziwój z Szubina, Wielkopolski oraz tych zamków i miast starosta, jęknął z boleści i ogromnie zaniepokojony tak haniebną stratą tylu zamków, po naradzie ze swoją szlachtą, rozesłał gońców i zebrał dosyć duże wojsko, z którym najpierw obiegł miasto Włodzisław [Inowrocław]. [...] Albowiem gdy włodzisławianie, przez wojsko królewskie bardzo trapieni, od księcia żadnej pomocy nie spodziewając się, zdali się na łaskę króla pana i w ręce pana Sędziwoja hołd złożyli, więc i książę Władysław, przez niektórych oszukany, pomimo że miał w zamkach Szarleju i Złotorii dostateczną ilość ludzi i żywności, tak iż rok cały i dłużej mógłby się skutecznie przeciwnikom opierać, owe zamki, prawie niezdobyte, Sędziwojowi na łaskę króla pana ze wszystkimi narzędziami obronnymi oddał. Nie uzyskawszy jednak od króla pana żadnej łaski, dotknięty wielkim niedostatkiem, prawie rok cały w zamku Drezdenko przemieszkiwał. - Kronika Janka z Czarnkowa-Sędziwój z Szubina, starosta wielkopolski, oblega i zdobywa Inowrocław.
- Władysław Biały przekazuje Gniewkowo, Złotorię i Szarlej Sędziwojowi z Szubina (w nadziei na łaskę królewską i otrzymanie ojcowizny).
- Wyjazd Władysława do Drezdenka, pod opiekę panów von Osten.
1374
-(6 VII) Elżbieta Łokietkówna wydaje (w Krakowie) ordynację dla olkuskich kopalń srebra i ołowiu, pierwszą na ziemiach polskich regulację dotyczącą górnictwa kruszcowego.
-(17 IX) Ludwik (w zamian za sukcesję swoich córek) nadaje szlachcie polskiej
przywilej koszycki.
1375
-(13 II) Papież Grzegorz XI tworzy (dzięki staraniom Ludwika i
Władysława Opolczyka) arcybiskupstwo w Haliczu obejmujące biskupstwa w Przemyślu, Włodzimierzu i Chełmie.
- (3 III) Władysław prosi (bezskutecznie) papieża o zgodę na przeniesienie stolicy arcybiskupstwa do Lwowa.
-(IV-25 IV) Strajk czeladników piekarskich w Krakowie.
1375-1377
📖
Roku Pańskiego 1375, również nazajutrz po Najświętszej Pannie książę Władysław, przy pomocy pewnych szpiegów, znowu opanował zamek Złotorię, gdzie ci szpiedzy ujęli i dostawili mu śpiącego w łóżku przełożonego zamku, szlachetnego męża, rycerza Krystyna ze Skrzypowa. [...]
W ten sposób książę Władysław stał się posiadaczem zamku Złotorii. Mnóstwo włóczęgów i biedaków, ludzi silnego i hartownego ciała, napłynęło teraz do niego. Wkrótce zaś po tym, jak wspomniany zamek został opanowany przez księcia, na pomoc księciu przyszedł rycerz, imieniem Ulryk von Osten, syn Bodczy z Drezdenka, z pewną liczbą Sasów. Pewnego dnia podstąpili oni pod zamek biskupi Raciąż, opanowali dzwonnicę kościelną i wielki dwór, [...] i zaczęli zamek gwałtownie zdobywać. Atoli mieszkańcy zamku mężnie ich odparli i zmusili do odejścia z powrotem, bez nadziei zdobycia Raciąża. Jednakże po niewielu dniach wspomniany Ulryk ze swymi wspólnikami podszedł pod Gniewków i tam zaczął zdobywać zamek. Chociaż bronił go mężnie Gerward ze Słomowa ze swymi ludźmi, gdy mieszczanie gniewkowscy dali pomoc Ulrykowi, zamek został podpalony i Gerward z dwudziestoma pięcioma towarzyszami, [...] oddał się Ulrykowi w niewolę. [...] Następnie Ulryk z polecenia swych braci Dobrogosta i Arnolda z tryumfem wrócił do domu. - Kronika Janka z Czarnkowa-(VIII-IX 1375)
Władysław Biały (przy wsparciu Ulryka von Osten z Drezdenka oraz rycerzy burgundzkich) najeżdża Kujawy.
- (16 VIII) Utrata Złotorii nad Drwęcą.
- (16 VIII/) Nieudana próba zajęcia Raciąża przez oddziały Ulryka von Osten.
- (VIII/IX) Ulryk von Osten zdobywa Gniewkowo.
- Powrót Ulryka von Osten do Drezdenka (z polecenia braci Dobrogosta i Arnolda).
📖
Nazajutrz książę, zebrawszy swoich ludzi i kmieci z ziemi gniewkowskiej, podążył pod Inowrocław, w nadziei opanowania tego miasta. Lecz wspomniany pan Jaśko Kmita razem z rycerzem Bartoszem z Wezenborga, starostą brzeskim, spotkał go koło Gniewkowa. Wszczęła się między nimi bitwa i ludzie księcia raptownie uciekać zaczęli, sam zaś książę Biały przez różne bezdroża spiesznie do Nieszawy popędził i porzuciwszy konie, wsiadł samoczwart na statek i na drugą stronę Wisły się przeprawił, z wielką stratą swoich ludzi, którzy ścigani aż do okrętów toruńskich, w części zostali pozabijani, w części zaś wzięci do niewoli.
Nie zważając jednak na to, książę Biały nie zaniechał napadów na Kujawy: spalił przedmieścia Inowrocławia i zewnętrzne bramy tego miasta, jak również wiele wsi na Kujawach, wielką moc łupu i jeńców do Złotorii uprowadzając. [...]
Trzymał zaś wspomniany książę zamek Złotorię od tego czasu aż do Zielonych Świąt, wielkie pożary po nocach, spustoszenia i uprowadzenia do niewoli zarówno w Wielkopolsce jak i na Kujawach przez swoich ludzi czyniąc. - Kronika Janka z Czarnkowa-(VIII/IX 1375) Wojska Ludwika zwyciężają pod Gniewkowem.
- Władysław wycofuje się do Nieszawy, a następnie do Złotorii, skąd organizuje najazdy łupieżcze na przedmieścia Inowrocławia i wsie kujawskie oraz wielkopolskie.
-Kontrofensywa wojsk królewskich.
- (1 VI 1376) Rozpoczęcie oblężenia zamku w Złotorii nad Drwęcą przez wojska królewskie (wspierane przez Kazimierza słupskiego).
- (VII 1376) Kazimierz zostaje ciężko raniony w głowę.
- (2 I 1377) Śmierć Kazimierza.
- Powrót ziemi dobrzyńskiej, Bydgoszczy i Wałcza do Korony Polskiej.
- (1376/1377) Władysław poddaje Złotorię.
-(16/28 III 1377) Układ pokojowy w Brześciu Kujawskim.
- Ludwik odkupuje księstwo gniewkowskie za kwotę 10000 florenów (wypłacanych corocznie w kwocie 1000 florenów) i przekazuje Władysławowi benedyktyńskie opactwo na Górze Św. Marcina (na Węgrzech).
1376
📖
[...] książęta Kiejstut z Trok (brat Olgierda, wielkiego księcia litewskiego) z bratem swoim Lubartem łuckim i bratankiem Jerzym bełzkim, tajemnie rzekę San poza Zawichostem, w dniu... miesiąca listopada, przeszli i spustoszyli niespodzianie wiele wsi nad Wisłą aż do miasta Tarnowa, nie oszczędzając ani wieku ani płci, lecz mordując tych, których nie mogli zabrać do niewoli. Tym sposobem niezliczona ilość ludzi obojga płci była nieszczęśliwie uprowadzona w wieczną niewolę. Wielu kapłanów, po spaleniu kościołów, zabito, innych wzięto do niewoli. - Kronika Janka z Czarnkowa-(XI) Najazd Litwinów (Kiejstuta, Lubarta i Jerzego bełskiego) na ziemię lubelską, sandomierską i północno-zachodnią część Rusi Halickiej.
- Utrata ziemi bełskiej i chełmskiej.
📖
[...] jakiś - jak powiadają - Węgrzyn, zresztą na pewno nie wiadomo kto mianowicie, wypuścił strzałę, czy to umyślnie czy niechcący, i przeszył nią szyję rycerzowi staroście Jaśkowi Kmicie, który spadł z konia i na miejscu ducha wyzionął. Obecni tam Polacy, widząc, że mąż tak szlachetny, ozdobiony tylu cnotami, został w tak nikczemny sposób zabity, unieśli się wielkim gniewem na Węgrów i zaraz gwałtownie na nich uderzyli, zabijając każdego, kogo tylko ująć mogli, a nie oszczędzając ani płci ani wieku. [...]
Tego dnia i tej nocy zabito przeszło stu sześćdziesięciu Węgrów. Zmartwiona bardzo tą rzezią swoich Węgrów, królowa [Elżbieta] zeskoczyła z tronu, zapominając o głośnych i wesołych pląsach, i z płaczem i jękiem ukryła się do piwnicy, rozkazawszy strzec pilnie bram, wież i murów zamkowych, w obawie, aby reszta Węgrów nie zginęła. - Kronika Janka z Czarnkowa-(7 XII) Rzeź Węgrów w Krakowie, spowodowana zabójstwem (przypadkowym?) starosty krakowskiego Jaśka Kmity przez węgierskiego łucznika.
1377
-(1 I) Ludwik zezwala mieszczanom krakowskim na nabywanie nieruchomości gruntowych (w obrębie dwóch mil od miasta) i urządzanie ich na prawie niemieckim.
📖
Zabawiwszy potem kilka dni w Krakowie, powróciła na Węgry i synowi swemu, królowi panu, zdała na powrót rządy Królestwa Polskiego. - Kronika Janka z Czarnkowa-(I) Elżbieta Łokietkówna opuszcza Polskę i rezygnuje z rządów namiestniczych.
📖
[...] najjaśniejszy król Ludwik ze swymi Węgrami obległ zamek Bełz, krakowianie zaś, sandomierzanie i sieradzanie ze swej strony obiegli zamek Chełm, po zdobyciu którego podążyli do króla pana do Bełza. Pomimo, że Bełz był zamkiem mocno obwarowanym i trudnym do zdobycia, załoga jego straciła nadzieję utrzymania się, i książę bełzki Jerzy, za pośrednictwem księcia litewskiego Kiejstuta z Trok, zdał się na łaskę króla pana i zamek Bełz jemu odstąpił, od króla zaś, z łaski jego i szczodrobliwości, otrzymał inny zamek Lubaczów i sto grzywien dochodu z żup (solnych) w Bochni. - Kronika Janka z Czarnkowa-(VII-IX) Polsko-węgierska wyprawa przeciwko Litwie (przy wsparciu książąt opolskich
Władysława i
Bolesława III oraz
Konrada II oleśnickiego).
- Rycerstwo krakowskie, sandomierskie i sieradzkie zdobywa Chełm, Horodło, Grabowiec i Sewołoż.
- (26 VII/9 IX) Książę litewski, Jerzy Narymuntowicz poddaje Bełz Ludwikowi.
- Przekazanie Jerzemu Lubaczowa (jako osobistego zaopatrzenia) i 100 grzywien rocznego dochodu z żup solnych w Bochni.
1378
-Sprecyzowanie stanu prawnego nieruchomości gruntowych nabywanych przez mieszczan krakowskich.
-(I/II) Ludwik mianuje
Władysława swoim namiestnikiem w Polsce.
-(28 III) Zjazd szlachty wielkopolskiej w Gnieźnie.
- Wielkopolanie odmawiają uznania władzy Władysława i odwołują się do postanowień traktatu koszyckiego (z 1374 roku).
-(IX)
Władysław zostaje odwołany ze stanowiska namiestnika w Polsce.
📖
Tegoż roku, książę Władysław, syn Bolesława z Opola, władca i pan całej Rusi, zwolennik pokoju i wielki jego zachowawca, widząc, że z powodu napadów Litwinów, nie zdoła utrzymać spokojnie niepewnego państwa ruskiego, odstąpił je królowi polskiemu i węgierskiemu Ludwikowi, w zamian za ziemie i księstwa dobrzyńskie, gniewkowskie i bydgoskie. - Kronika Janka z Czarnkowa-(XII)
Władysław Opolczyk odstępuje Ludwikowi Ruś Halicką.
- Ruś Halicka przechodzi pod zarząd starostów węgierskich.
- (11 XII) Ludwik przekazuje Władysławowi w lenno ziemię dobrzyńską i część Kujaw (z Bydgoszczą, Inowrocławiem i Gniewkowem).
-Powstaje łacińskie biskupstwo w Kamieńcu Podolskim.
1379
-Zjazd w Koszycach.
- Córka Ludwika, Maria zostaje uznana przez szlachtę za sukcesorkę w Polsce.
1380
-(12 II) Zjazd w Zwoleniu dotyczący warunków przyszłego małżeństwa
Jadwigi z Wilhelmem Habsburgiem.
-(XI) Nadanie prawa składu dla Lwowa.
-(29 XII) Śmierć Elżbiety Łokietkówny.
przed 1381
-Ludwik mianuje
Bolesława III strzeleckiego kasztelanem czorsztyńskim.
1381
-(19/21 III) Zjazd szlachty polskiej w Budzie.
- Władzę namiestniczą w Polsce obejmuje komisja regencyjna (biskup krakowski Zawisza z Kurozwęk, kasztelan krakowski Dobiesław z Kurozwęk i wojewoda kaliski Sędziwój z Szubina).
-(30 XI) Rozszerzenie
przywileju koszyckiego na duchownych.
1382
-(12 I) Śmierć biskupa krakowskiego Zawiszy z Kurozwęk.
-(5 IV) Śmierć arcybiskupa gnieźnieńskiego Janusza Suchywilka.
- (16 IV) Kapituła wybiera nowego arcybiskupa-elekta (Dobrogosta).
- Ludwik nie wyraża zgody na kandydaturę Dobrogosta.
- Uwięzienie Dobrogosta w Treviso (podczas podróży do Rzymu).
- (9 VI) Bodzęta zostaje mianowany przez papieża Urbana VI (na prośbę Ludwika) nowym arcybiskupem gnieźnieńskim.
- (VII/15 VIII) Ucieczka Dobrogosta z niewoli i powrót do Polski.
-(17 IV) Ludwik zatwierdza (w Radomsku) nadania dla
Władysława.
-(25 VII) Zjazd w Zwoleniu.
- Ludwik przymusza wszystkich starostów Królestwa Polskiego do złożenia przysięgi wierności Zygmuntowi Luksemburskiemu, mężowi córki Marii, margrabiemu brandenburskiemu.
- (VII) Wysłanie Zygmunta Luksemburskiego do Polski (w celu pacyfikacji Bartosza z Odolanowa, byłego starosty kujawskiego, przeciwnika panowania andegaweńskiego w Polsce).
📖
Ten margrabia Zygmunt, młodzian czternastoletni, zebrawszy wojsko polskie i zdobywszy najpierw miasto i zamek Koźmin, a następnie jeszcze dwie warownie Nabyszyce i Koźminiec, zaraz po święcie Narodzenia Najświętszej Panny Maryi obiegł zamek Odolanów. Podczas tego oblężenia, dnia 14 września król Ludwik szczęśliwie zasnął w Panu. Powziąwszy pewną wiadomość o śmierci króla, margrabia i jego doradcy, mianowicie arcybiskup oraz starostowie Sędziwój krakowski i Domarat wielkopolski, nim wieść owa się rozeszła, zawarli z Bartoszem umowę i wybrali z obu stron sędziów, którzy powinni byli zamek Odolanów i wsie do niego należące oszacować na pewną sumę pieniężną, mającą być wypłaconą Bartoszowi. - Kronika Janka z Czarnkowa-Kampania Zygmunta Luksemburskiego przeciwko Bartoszowi z Odolanowa.
- Zygmunt zdobywa zamki w Koźminie, Nabyszycach i Koźmińcu.
- (8-11 IX) Oblężenie Odolanowa.
- Zawarcie ugody z Bartoszem z Odolanowa.
-(11 IX) Śmierć Ludwika Andegaweńskiego w Nagyszombat.
