Siemowit dobrzyński
| rodzice ⇒ drzewo genealogiczne |
|---|
| Kazimierz I Konradowic | Eufrozyna, córka Kazimierza I opolskiego |
| życie |
|---|
| ok.1265 - 1312 |
| małżeństwa |
|---|
- ⚭ 1296/1300 - 1312: Anastazja, córka Mścisława Daniłowicza, księcia halicko-włodzimierskiego
|
| potomstwo ⇒ drzewo genealogiczne |
|---|
- Leszek (przed 1302 - przed 10 VII 1316)
- istnienie niepewne; pojawia się tylko w zeznaniach Jana z Kisielewa złożonych na polsko-krzyżackim procesie w Warszawie w 1339 roku
Władysław (1300/5 - 5 VI 1351/IV 1352)
Kazimierz (przed 1304 - 1326/29)- istnienie mało prawdopodobne; pojawia się tylko w zeznaniach arcybiskupa gnieźnieńskiego Janisława oraz wojewody inowrocławskiego Jana z Płonkowa złożonych na polsko-krzyżackim procesie w Warszawie w 1339 roku: świadkowie określili Kazimierza i Władysława (Garbatego) jako braci, jednak nie wspomnieli o Bolesławie - prawdopodobnie pomylili imiona
Bolesław (ok.1303/6 - 1 X 1327/12 III 1329)
Jutta (Guta) (? - po 24 IX 1313)- pochodzenie niepewne; jej istnienie potwierdza dokument z 24 IX 1313 roku wystawiony przez ksienię cysterek trzebnickich, określający ją jako panią Juttę de Cujavia
|
| panowanie |
|---|
| ok.1287-1293, 1295-1303, 1304-1312: Dobrzyń |
1267
-(14 XII) Śmierć
Kazimierza Konradowica.
- Władzę regencyjną w księstwie brzesko-dobrzyńskim obejmuje księżna-wdowa Eufrozyna.
1275
-(/1 V) Zakończenie regencji Eufrozyny.
- Bracia Władysław i Kazimierz przejmują władzę w ziemi brzesko-dobrzyńskiej i opiekę nad małoletnim Siemowitem (i przeznaczoną mu ziemią dobrzyńską).
1277
📖
Pogańscy bowiem Litwini nagle i niespodziewanie w święto św. Łukasza Ewangelisty najeżdżają w wielkiej liczbie ziemię łęczycką, która wtedy była w posiadaniu księcia Kazimierza, syna nieżyjącego księcia kujawskiego Kazimierza, rodzonego brata księcia sieradzkiego Leszka Czarnego, i pustoszą ją, siejąc śmierć, grabiąc i paląc domy. Spustoszywszy ją do woli wobec tego, że nikt nie stawiał oporu, po wymordowaniu starców i dzieci uprowadzają do strasznej niewoli wraz z bydłem i dobytkiem wielką liczbę ludzi obojga płci, ocenianą na około 40 tysięcy dusz. - Kronika Jana Długosza
---
W tym czasie silne wojsko Litwinów weszło do Polski, spustoszyło ogniem i grabieżą pogranicza ziemi brzeskiej, łęczyckiej i dobrzyńskiej, i zadało tak wielką klęskę ludowi chrześcijańskiemu mordując i porywając ludzi, że nikt nie potrafi określić ich liczby zgodnie ze stanem faktycznym. - Kronika ziemi pruskiej Piotra z Dusburga-(ok. 18 X) Niszczycielski najazd litewski na ziemię łęczycką, brzeską i dobrzyńską.
ok. 1287
-Siemowit obejmuje samodzielne rządy w ziemi dobrzyńskiej.
1287
📖
Litwini, Prusowie, Żmudzini oraz inne ludy pogańskie i barbarzyńskie wdzierają się ukradkiem i cichaczem do ziemi dobrzyńskiej, którą — jak to opowiedzieliśmy wyżej — otrzymał jako dział książę Siemowit, piąty i ostatni syn księcia Kujaw, Łęczycy i Sieradza Kazimierza. Zajęli najpierw główne miasto Dobrzyń w niedzielę, kiedy mieszkańcy zajęci słuchaniem mszy św. nie spodziewali się żadnej wrogiej napaści. Splądrowawszy następnie i spaliwszy miasto, starców i dzieci mordują, pozostałych mieszkańców schwytanych w mieście i na wsi uprowadzają w żałosną niewolę. Oceniano, że liczba pomordowanych i zabitych osiągnęła trzy tysiące ludzi, mężczyzn i kobiet. - Kronika Jana Długosza-Najazd litewski na ziemię dobrzyńską.
1293-1295
-Pobyt Siemowita w niewoli litewskiej.
- Władzę regencyjną w księstwie dobrzyńskim obejmuje Władysław Łokietek.
- (1295) Siemowit ucieka z niewoli.
- (7 IX 1295/2 VI 1297) Powrót Siemowita do władzy w Dobrzyniu.
1296/1300
-Małżeństwo z Anastazją, córką Mścisława Daniłowicza, księcia halicko-włodzimierskiego.
1300
-(VII)
Wacław II zdobywa Wielkopolskę, Pomorze Gdańskie, część Kujaw, ziemię sieradzką i łęczycką.
- (30 VIII/14 IX) Koronacja Wacława na króla Polski w Gnieźnie.
- Hołd lenny Siemowita.
- Wacław przekazuje Siemowitowi część kasztelanii brzeskiej (pomiędzy ujściem Chełmicy do Wisły a Bobrownikami).
-Niszczycielski najazd litewski na ziemię dobrzyńską.
1302/1303
-Siemowit zajmuje miejscowość Osiek w ziemi michałowskiej, w związku z brakiem możliwości odzyskania długu od rycerza Szymona z Osieka.
1303-1304
-Wojna z książętami inowrocławskimi:
Leszkiem,
Przemysłem i
Kazimierzem.
- (1303/1304) Oddziały inowrocławskie oraz zbuntowani możni dzielnicy dobrzyńskiej (pod przywództwem Wojsława Trojanowica) wkraczają do Dobrzynia, pojmują Siemowita i zajmują okoliczne ziemie.
- (1304) Siemowit uchodzi z niewoli, dzięki interwencji rycerza Andrzeja z Płok.
- (/15 VII 1304) Odbicie grodu w Dobrzyniu (i okolicznych ziem).
- (15 VII 1304/) Wojska Siemowita i jego stronników zajmują ziemię słońską i Wyszogród, a także biskupi zamek w Raciążku.
- (14 X/27 XI 1304) Książęta inowrocławscy odbijają Słońsko, Wyszogród i zamek w Raciążku z rąk Siemowita.
1306
-Siemowit uznaje zwierzchnictwo
Władysława Łokietka i zostaje jego dziedzicznym lennikiem.
-Najazd litewski na Dobrzyń.
1310
-Siemowit i jego rodzina zostają obłożeni ekskomuniką (z powodu zaprzestania płacenia dziesięcin).
1312
-Śmierć Siemowita dobrzyńskiego.
